Greynest: quality not quantity

Wilczarze są naszą pasją, są radością dla oczu i balsamem dla duszy.

Image Caption
Image Caption
Image Caption
Image Caption
Image Caption
Image Caption
Image Caption
Image Caption
Image Caption
Image Caption
Image Caption
Image Caption
Image Caption
Image Caption

PCD i zapalenie płuc

PCD

Nieżyt górnych dróg oddechowych u wilczarzy został po raz pierwszy opisany w latach 60-tych ubiegłego wieku.

W ostatnich latach obserwujemy wzrastającą ilość schorzeń dróg oddechowych u wilczarzy, zarówno w Europie jak i w USA. Dzięki współpracy pomiędzy Uniwersytetem w Pensylwanii i Zurychu, powstaje coraz większa baza danych i gromadzone są próbki krwi od chorych wilczarzy, zdrowego rodzeństwa i ich rodziców.

Przyczyny

Dyskutowano wiele na temat, czy choroba ta u wilczarzy jest spowodowana dysfunkcją rzęsek czy też zaburzeniami odporności. Często bywało tak, że badano układ odpornościowy wilczarzy dotkniętych tym schorzeniem i stwierdzano obniżenie odporności. Ale gdy badanie przeprowadzano po opanowaniu ostrej fazy schorzenia, stwierdzano, że odporność jest w normie. Tak więc, uważa się obecnie, że nieżyt nosa u wilczarzy nie ma podłoża niedoborów immunologicznych.

Natomiast chore wilczarze miały nieprawidłowo pracujące rzęski.

Stad nazwa schorzenia: PCD (ang.  Primary Ciliaris Dyskinesis ) Pierwotna Dyskineza Rzęsek.

Istnieją poważne podstawy by twierdzić, że nieżyt nosa u wilczarzy powiązany jest z dysfunkcją rzęsek, które wyściełają drogi oddechowe. Rzęski są odpowiedzialne za usuwanie cząstek kurzu, zanieczyszczeń i mikroorganizmów z dróg oddechowych. Jeśli rzęsek brak, lub pracują niesynchronicznie, nie mogą pełnić prawidłowo swej funkcji oczyszczającej.

Rezultatem są przewlekłe zapalenia dróg oddechowych prowadzące do zapaleń oskrzeli i płuc.

Czasem chorobie towarzyszy wodogłowie.

Rzęski są także odpowiedzialne za cyrkulację płynu mózgowo-rdzeniowego.

Wodogłowie powstaje na skutek nieprawidłowej cyrkulacji płynu mózgowo-rdzeniowego i gromadzenia się go w nadmiarze. Stopień wodogłowia u tychże wilczarzy był niewielki, i nie powodował objawów klinicznych ani nie upośledzał jakości życia.

Ta obserwacja przemawia za hipotezą o roli rzęsek w patogenezie tego schorzenia u wilczarzy.

Objawy

Szczeniaki mogą prezentować objawy nieżytu nosa od pierwszych tygodni życia lub mogą występować poważne, nawracające infekcje płuc bez objawów nieżytu nosa.

Choroba może dotykać tylko kilka szczeniąt z danego miotu.

Objawy najczęściej pojawiają się do 3 miesiąca życia ale mogą pojawiać się dopiero po 6 miesiącu życia lub później.

Chore szczenięta często odchodzą w młodym wieku z powodu zapaleń płuc.

Często przypadki PCD są u szczeniąt błędnie rozpoznawane jako zachłyśnięcie się wodami płodowymi lub infekcja wirusowa. Nosiciele PCD są zazwyczaj mniej płodni, mioty są mniej liczne.

Szczeniaki mogą ginąć przed narodzeniem lub krótko po i nie są w ogóle oglądane przez weterynarza.

Nieuświadomiony hodowca nie podejrzewa podłoża genetycznego problemów ze szczeniakami.

Pierwszym przebłyskiem schorzenia bywają odgłosy z nosa u szczeniaka sugerujące zachłyśnięcie wodami płodowymi. Chore szczeniaki często leżą z głową opartą o brzeg kojca.

Gdy szczeniaki rosną, „granie” w nosie staje się chroniczne. Może ustępować na kilka dni ale powraca znów.

Typowe objawy kliniczne to kichanie, pociąganie nosem, wydzielina z nosa, i kaszel, posapywanie, świszczący oddech.

Typowa wydzielina z nosa jest gęsta, zielonkawa.

Trzeba mieć na uwadze, że nieżyt nosa to tylko objaw nie przyczyna schorzenia.

Chore psy mogą mieć podwyższoną temperaturę w miarę rozwoju infekcji.

Oprócz nieprawidłowych rzęsek, w połowie przypadków stwierdza się przemieszczenie serca w prawą stronę. Często towarzyszy temu transpozycja innych narządów wewnętrznych.

U samców stwierdza się zmiany w spermie oraz bezpłodność.

Inne zmiany obserwowane u chorych psów to: zapalenia ucha, zwłóknienie nerek, wodogłowie, anomalie kości (mostka, kręgów i żeber).

Często choroba dróg oddechowych jest nieuchwytna dla właścicieli czy hodowców, bo wilczarze chorują ze stoickim spokojem i długo jedynymi zauważalnymi objawami jest niechęć do leżenia na boku i osłabienie apetytu.

Genetyka schorzenia

PCD dziedziczy się autosomalnie recesywnie ( konieczny jeden gen choroby od ojca i jeden od matki). U wilczarzy posiadających jedną kopię wadliwego genu, rzęski pracują początkowo dobrze ale wraz z upływem czasu stają się niewydolne. Co skutkuje w nawracających zapaleniach płuc.

Rzęski mają taką samą strukturę jak ogonki plemników.

Sperma jest materiałem prostszym do pobrania niż rzęski, pobierane w trakcie tracheobiopsji.

Porównuje się białko obecne w plemnikach pobrane od zdrowych wilczarzy z materiałem pobranym od chorych.

Ostatecznym celem jest ustalenie mutacji genetycznej odpowiedzialnej za schorzenie.

Rozpoznanie

Warto brać pod uwagę możliwość PCD w przypadku nawracających schorzeń dróg oddechowych.

Obserwacja rzęsek w mikroskopie elektronowym potwierdza rozpoznanie.

Zdjęcie płuc może wykazać zapalenie oskrzeli lub płuc, rozstrzenia oskrzeli.

Często towarzyszą stany zapalne ucha, nerek( zwłóknienie nerek) zaburzenia formowania kośćca, anomalie mostka, kręgów i żeber, oraz może występować wodogłowie.

Trwają badania nad ustaleniem markera genetycznego schorzenia.

Do chwili obecnej czyli roku 2023, nie jest dostępne badanie genetyczne odnośnie PCD u wilczarzy.

Jedyne dostępne badanie genetyczne pod kątem PCD dotyczy dwóch ras: Alaskan Malamute i Bobtail.

Można przebadać tym testem również na przykład wilczarza, ale otrzymane wyniki są niemiarodajne i wykonywanie

tych badań desygnowanych specyficznie dla tych dwóch ras jest u wilczarza bezsensowne.

 

Dla hodowców ważne jest by znać sposób dziedziczenia choroby i ograniczać rozprzestrzenianie się choroby w rasie.

W różnicowaniu infekcji dróg oddechowych i zapaleń płuc, warto wykluczyć takie zakażenia jak Mycoplasma, Neospora, Toxoplasmoza robiąc badania poziomu przeciwciał w kierunku ww schorzeń.

Prognozy

Psy, podobnie jak ludzie dotknięci dyskinezą rzęsek, mogą wieść długie życie, pod warunkiem, że są pod właściwą opieką i antybiotykoterapią. Pomocne są częste inhalacje.

Leczenie

W leczeniu nawracających infekcji górnych i dolnych dróg oddechowych wskazana jest antybiotykoterapia.

Ważne by psy z PCD nie otrzymywały sterydów lub leków hamujących odruch kaszlowy.

Kaszel daje możliwość odkrztuszenia i eliminacji zalegającej w drogach oddechowych wydzieliny.

Ważne by w otoczeniu unikać kurzu, zanieczyszczeń i suchego powietrza, które pogarszają funkcjonowanie układu oddechowego chorego psa. Dobrze unikać spacerów w wietrzne dni.

Należy ograniczać kontakt ze skupiskami psów.

Leczenie zapalenia płuc: natychmiastowe podanie szerokowidmowego antybiotyku, inhalacje i mukolityk w nebulizacji.

Przydatne linki:

http://www.irishwolfhounds.org/rhinitis.htm

https://www.iwfoundation.org/studies/pcd-rhinitis

https://www.iwhealthgroup.co.uk/wolfhound-rhinitis.html

 

Zapalenie płuc

 

Zapalenie płuc jest STANEM ZAGROŻENIA ŻYCIA u wilczarza.

Stan wilczarza z zapaleniem płuc może pogorszyć się z godziny na godzinę!

Stan zagrożenia życia może rozwinąć się w ciągu kilku godzin od pierwszych objawów choroby!

Ratunkiem jest niezwłocznie włączenie intensywnej antybiotykoterapii.

 Objawy

Pierwszymi objawami bywa apatia i osłabienie apetytu, oraz zbyt szybkie oddechy ( u dorosłego wilczarza oddechy

powinny mieścić się w zakresie 16-22/ minutę.Zwłaszcza szybkie oddechy pojawiają się gdy wilczarz próbuje leżeć na boku.

Czasem występuje podwyższona temperatura, ale nie jest to regułą.

W zaawansowanym stadium typowa bywa postawa chorego wilczarza z dusznością: z wyciągniętą głową i szyją do przodu, na wysokości tułowia.

Diagnoza

RTG płuc bywa pomocne, ale stan wilczarza często jest bardzo poważny na długo przed wystąpieniem zmian radiologicznych w płucach.Osłuchiwaniem tez nierzadko nie stwierdza się nasilonych zmian osłuchowych.

W ocenie stanu wydolności dróg oddechowych chorego psa bardzo pomocna jest pulsoxymetria

Leczenie

Proponowane antybiotyki:

Augmentin najlepiej pozajelitowo( Synulox) przez pierwsze trzy dni, potem doustnie.

Opcjonalnie Zinnat doustnie.

W bardzo ciężkich infekcjach Biotrakson ( Ceftriakson) dożylnie, lub Excenel domięśniowo plus np Marbovet.

 Przy podejrzeniu zapalenia płuc antybiotykoterapia co najmniej 10-14 dni .

Równie ważna jest terapia inhalacyjna- można “ zaparować “ lazienkę i trzymać tam wilczarza przez 10 minut .

Stosować leki mukolityczne-rozluźniające wydzielinę w drogach oddechowych.